ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΤΣΙΜΑ, (ΒΗΜΑ 99,5FM, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΟΤΚΩΒΡΙΟΥ 2010).

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΤΣΙΜΑ, (ΒΗΜΑ 99,5FM, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΟΤΚΩΒΡΙΟΥ 2010).




- Τσίμας: Καλημέρα κ. Νικολουτσόπουλε
- Νικολουτσόπουλος: Καλημέρα κ. Τσίμα. Το βέβαιο είναι πάντως ότι δε ξύπνησαν ξαφνικά ένα πρωί οι συμβασιούχοι και είπαν δεν έχουμε τι να κάνουμε θα πάμε να καταλάβουμε την Ακρόπολη.
- Τσίμας: Κανείς λογικός άνθρωπος δε θα το σκεφτόταν αυτό. Αλλά με όλα αυτά το μόνο που ο κόσμος δεν έχει καταλάβει είναι ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα των συμβασιούχων.
- Νικολουτσόπουλος: Το πρόβλημα των συμβασιούχων κ. Τζίμα είναι λίγο διαχρονικό πια και δε θα ήθελα να ξεκινήσω από το πρόβλημα των συμβασιούχων του Υπουργείου Πολιτισμού μόνο. Είναι γενικότερο το φαινόμενο. Ξεκινάει από τις κυβερνήσεις Σημίτη όπου γιγαντώνεται και αρχίζει το τότε δημοσιογραφικό όριο (οι δημοσιογράφοι κυρίως το έλεγαν των 250.000 συμβασιούχων, εκτιμώ ότι γύρω στους 150.000) και στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία η οποία πιστεύω τους ενέπαιξε πολύ άσχημα, υπό την έννοια ότι εξασφάλισε πολλούς ψήφους
- Τσίμας: Όταν υποσχέθηκε ότι θα τους μονιμοποιήσει όλους
- Νικολουτσόπουλος: Ουσιαστικά διαμόρφωσε ένα Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο ήταν η απόλυτη ταφόπλακα. Τα περί συντάγματος, και μιλάω ως νομικός τώρα, τα ακούω βερεσέ (συμπαθάτε μου την έκφραση), διότι το 103 του Συντάγματος αυτό που απαγορεύει, και πολύ σοφά, είναι η μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου σε περιπτώσεις περιστασιακών και έκτακτων αναγκών. Όταν λοιπόν αποδεικνύεται από το δικαστήριο, το οποίο είναι το μόνο αρμόδιο, ότι πίσω από τη λέξη έκτακτος υποκρύπτεται κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών, τότε υπεκφεύγει της απαγόρευσης του Συντάγματος. Το έχει πει μία απόφαση ομόφωνη της Πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, 3 αποφάσεις του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, και κατόπιν τούτου δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμα επικαλούνται το Σύνταγμα. Παρακάτω είναι πολιτικό το πρόβλημα και σε αυτό το πεδίο θα προσπαθήσω να σταθώ.
- Τσίμας: Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένα θέμα. Όταν το δημόσιο προσλαμβάνει έναν άνθρωπο ως συμβασιούχο, δήθεν για έκτακτη ανάγκη, αλλά στην πραγματικότητα τον χρησιμοποιεί για πάγιες και μόνιμες ανάγκες έχει κάνει μια διπλή παρανομία. Πρώτον έχει κοροϊδέψει αυτόν τον άνθρωπο και δεύτερον έχει κάνει μια πρόσληψη παράνομη, χωρίς ΑΣΕΠ. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτές οι θέσεις δεν προκηρύσσονται στο ΑΣΕΠ και να πάνε οι άνθρωποι με βάσει τα προσόντα του να προσληφθούνε.
- Νικολουτσόπουλος: Ακόμα και εσείς αγνοείται δυστυχώς ότι οι περισσότεροι στο Υπουργείο Πολιτισμού ειδικά έχουν προσληφθεί μέσω ΑΣΕΠ.
- Τσίμας: Ως έκτακτοι;
- Νικολουτσόπουλος: Ως συμβασιούχοι (προτιμώ την έκφραση αυτή), διότι δεν είναι έκτακτοι. Έκτακτος είναι κάποιος ο οποίος προσλαμβάνεται για ένα έκτακτο γεγονός, για ένα τρίμηνο, ένα τετράμηνο, για μια εποχική ανάγκη. Όταν αυτή η «εποχική» ανάγκη διατηρείται για 30 συνεχόμενες εποχές, δεν είναι έκτακτη. Συνεπώς παρανομεί το κράτος αλλά από την άλλη πλευρά όταν ο άλλος έχει συνεχόμενα 10 χρόνια, αυτός είναι ο μέσος όρος υπηρεσίας, στους συμβασιούχους του Υπουργείου Πολιτισμού ή θα μπορούσαμε να πούμε για τους συμβασιούχους Πυροσβέστες που έχουν 15 χρόνια μέσο όρο υπηρεσίας ή θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τους συμβασιούχους του ΟΔΥΕ (ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ), που ο μέσος όρος είναι 20 χρόνια. Δε θα ερμηνεύσω το γενικότερο φαινόμενο μόνο μέσα από το Υπουργείο Πολιτισμού, γιατί περιστασιακά κατέλαβαν την Ακρόπολη. Θα μπορούσα να σας πω και εγώ ότι είναι μια ακραία μορφή πάλης.
- Τσίμας: Είναι κάτι παραπάνω από ακραία μορφή πάλης. Απλώς οι συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού έχουν την Ακρόπολη στο χέρι ή νιώθουν ότι την έχουν στο χέρι και κάνουν φασαρία, ενώ οι συμβασιούχοι πυροσβέστες τι να κάνουν; Να πάνε να κάψουν τα δάση για να μας προκαλέσουν την προσοχή ότι είναι συμβασιούχοι απλήρωτοι και όμηροι μιας κοροϊδίας;
- Νικολουτσόπουλος: Αν δεν μας προκάλεσαν την προσοχή οι φωτιές του 2007 τότε θα πρέπει να ξανασυμβούν πραγματικά για να μας την προκαλέσουν; Για μία κατηγορία συμβασιούχων επέλεξε ο ίδιος ο Παπανδρέου στο ντιμπέιτ με τον Καραμανλη να επιμείνει ότι πρέπει να μονιμοποιηθούν, και αυτοί ήταν οι πυροσβέστες. Σας δηλώνω ότι αυτή τη στιγμή αφού συμμετείχαμε σε κοινή επιτροπή και οι δύο πλευρές καταλήξαμε σε ένα πόρισμα, σύμφωνα με τον κ. Χρυσοχοίδη, ο οποίος δημόσια είχε δεσμευτεί, όπου διαμορφωνόταν σώμα Πολιτικής Προστασίας όπου χωρούσαν οι .5.500 πυροσβέστες και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μας ανακοινώθηκε (συμμετέχω στην επιτροπή και γι αυτό το λέω), ότι τελικά μόνο για 1.000 ισχύει για μια πενταετία μόνο. Αυτό δεν είναι μονιμοποίηση. Γιατί να μιλήσουμε από ένα σημείο και έπειτα όταν η αγανάκτηση αγγίζει τα όρια της απόγνωσης, τότε βεβαίως όλα μπορούν να συμβούν. Εγώ δε θα προσπαθήσω με όρους κοινής λογικής να εξηγήσω το φαινόμενο της κατάληψης, αλλά με όρους απόγνωσης. Ξέρετε ο Ναπολέων για ένα πράγμα μόνο φοβόταν, την επανάσταση των άδειων κοιλιών.
- Τσίμας: Εδώ έχουμε τους συμβασιούχους ειδικά του Υπουργείου Πολιτισμού, όπου υπάρχει ένα διπλό θέμα. Όχι απλώς λήγουν οι συμβάσεις 31 Οκτώβρη και δε ξέρουνε τι θα απογίνουνε, υπάρχει και μία καταγγελία ότι τους χρωστάνε χρήματα.
- Νικολουτσόπουλος: 22 μήνες, άρα και οι δύο κυβερνήσεις τους έχουν εμπαίξει. Αυτό που άκουγα χθες και πραγματικά αγανακτούσα εγώ ο δικηγόρος τους είναι ότι δεν έχουν προσκομίσει τα δικαιολογητικά, είναι μια απαράδεκτη κοροϊδία. Δυστυχώς ο κ. Νικητιάδης, ο οποίος είναι εξαίρετος συνάδελφος δικηγόρος, πως είναι δυνατό να ισχυρίζεται ότι δεν έχει κοινοποιηθεί η απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων που δικαίωσε τον συμβασιούχο, όταν για να συνεχίσει να απασχολείται ο συμβασιούχος, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να γνωστοποιεί, να κοινοποιεί με δικαστικό επιμελητή τις δικαστικές αποφάσεις;
- Τσίμας: Για να το καταλάβουμε απλά, οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούν να είναι απλήρωτοι σήμερα;
- Νικολουτσόπουλος: Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, 15 Οκτωβρίου εδώ και 22 μήνες εξακολουθούν να παραμένουν απλήρωτοι γύρω στους 500 από αυτούς. Πώς να το ερμηνεύσω, τι εξήγηση να δώσω; Είναι κατά το Σύνταγμα ή δεν είναι ο υποδειγματικός εργοδότης το Δημόσιο; Πρέπει να σέβεται ο δημόσιος λειτουργός το Σύνταγμα, τους νόμους και τις δικαστικές αποφάσεις; Γιατί ο ιδιώτης να σεβαστεί το κράτος;
- Τσίμας: Ναι και πολύ περισσότερο τους εργαζόμενους του. Τώρα που μιλάμε παίρνω ένα μήνυμα που λέει αλίμονο στους ταλαίπωρους ιδιωτικούς υπαλλήλους.
- Νικολουτσόπουλος: Βεβαίως. Ο υποδειγματικός εργοδότης παρανομεί κατάφορα. Που; Στους ίδιους τους εργαζόμενους. Που; Στη βαριά βιομηχανία της χώρας, που είναι ο πολιτισμός, αν είναι.
- Τσίμας: Αφού είπαμε όλα αυτά υπάρχει πάντως ένα μέγα θέμα. Χίλια δίκαια να έχεις, δεν καταλαβαίνω ποια απελπισία μπορεί να νομιμοποιεί την κατάληψη του μνημείου.
- Νικολουτσόπουλος: Για να λαϊκίσω λίγο, θα τολμήσω να σας πω χωρίς να αφήνω την παραμικρή προσωπική αιχμή, ότι εσείς και εγώ νιώθουμε λίγο πιο χορτάτοι. Δεν είναι εύκολο εμείς οι «χορτάτοι» να κρίνουμε με τόση άνεση τους πεινασμένους 22 μήνες απλήρωτους.
- Τσίμας: Για να λαϊκίσω και εγώ θα επικαλεστώ το Μακρυγιάννη που όταν πολιορκημένοι οι επαναστάτες το 23 ήταν στην Ακρόπολη και του πρότειναν να χρησιμοποιήσουνε το σίδερο από τα μάρμαρα του Παρθενώνα για να σώσουν τη ζωή τους και να πολεμήσουν τους Τούρκους, τους είπε όχι γιατί καλύτερα να πεθάνουμε αφού εμείς για αυτά τα μάρμαρα πολεμήσαμε.
- Νικολουτσόπουλος: Ναι, ας το απευθύνουμε το σπουδαίο αυτό παράδειγμα στην ίδια την κυβέρνηση που δεν ξέρω τι έχει πουλήσει και τι δεν έχει πουλήσει και αν τον Παρθενώνα τον ξεπουλάνε οι εργαζόμενοι ή οι κυβερνήσεις.
- Τσίμας: Για να έχουμε δημοκρατία, για να ζούμε σε κοινωνία πολιτισμού, πρέπει να αποδεχόμαστε μέσα μας αυτονόητα ότι υπάρχουν μερικά κοινά πράγματα. Υπάρχει ένας δημόσιος χώρος, που δεν ανήκει σε κανέναν μας και δε δικαιούται κανείς να τον καταπατήσει. Δε μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερο σύμβολο δημοσίου χώρου, από τα μνημεία και την Ακρόπολη.
- Νικολουτσόπουλος: Θα τολμήσω να επεκτείνω το λαϊκισμό μου και θα σας πω ότι όταν εσείς και εγώ μείνουμε 22 μήνες απλήρωτοι, με τις υποχρεώσεις που έχουμε, τις στοιχειώδεις, τότε νομιμοποιούμαστε «για να ομιλούμαι» (έκφραση του μακαρίτη Κουτσόγιωργα).
- Τσίμας: Δυσκολεύομαι να συμφωνήσω μαζί σας.
- Νικολουτσόπουλος: Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω την πολύ σεβαστή γνώμη σας, όταν αυτή τη στιγμή που μιλάμε εγώ είμαι στο κυλικείο του εφετείου και πίνω τον καφέ μου και έχω να τον πληρώσω.
- Τσίμας: Σωστό. Σας ευχαριστώ κυρίως γιατί με βοηθήσατε να εξηγήσουμε στον κόσμο ποιο είναι το ακριβές πρόβλημα και η ακριβής κατάσταση των συμβασιούχων. Ως προς τις μορφές του αγώνα είστε υποχρεωμένος να υπερασπίζεστε τους πελάτες σας και εγώ να τους καταδικάζω.
- Νικολουτσόπουλος: Είναι πολλές οι μορφές και από προσωπική εμπειρία ξέρω ότι πολλές φορές δεν τις επιλέγεις, αλλά σε επιλέγουν.